ماریا کورینا ماچادو، رهبر سرشناس مخالفان ونزوئلا و برنده امسال جایزه صلح نوبل بازداشت نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح، را بهشدت محکوم کرد و آن را «اعترافی آشکار به ترس» از سوی حاکمیت ایران توصیف کرد؛ اقدامی حسابشده برای خاموش کردن همبستگی عمومی.
ماچادو در پیامی که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد، گفت نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی نرگس محمدی را در جریان حضورش در مراسم یادبود خسرو علیکردی، وکیل حقوق بشر، بازداشت کردند. به گفته او، محمدی نه بهدلیل ارتکاب جرم، بلکه بهسبب پافشاری بر دفاع از حقوق زنان، کرامت انسانی و آزادیهای بنیادین هدف بازداشت قرار گرفت.
ماچادو نوشت: «نام نرگس محمدی به سپری برای بیشمار ایرانیانی بدل شده است که به سکوت واداشته شدهاند.» او تأکید کرد که جمهوری اسلامی با بازداشت علنی او میکوشد کل جامعه را مرعوب کند و این پیام را برساند که حتی سوگواری نیز، اگر به همبستگی بینجامد، ممنوع است.
این چهره مخالف ونزوئلایی بازداشت نرگس محمدی را به مبارزهای گستردهتر و جهانی علیه اقتدارگرایی پیوند داد و گفت نبرد برای آزادی محدود به یک کشور نیست، بلکه «ایرانی، ونزوئلایی و جهانی» است و هر بار که انسانی رنج را به حقیقت و حقیقت را به کنش تبدیل میکند، پیش میرود.
ماچادو با اشاره به سالها آزار و زندان نرگس محمدی، آن هم تحت شرایط سخت و در حالی که نگرانیهای جدی درباره وضعیت سلامت او وجود داشته است، گفت بازداشت دوباره او در یک مراسم یادبود و در برابر دیگران، هشداری حسابشده است؛ تلاشی برای قطع توجه بینالمللی، همبستگی و فشار اخلاقیای که از زندانیان سیاسی محافظت میکند و چهره سرکوب را آشکار میسازد.
او از دولتهای دموکراتیک، سازمانهای بینالمللی، برندگان جایزه نوبل صلح و مدافعان حقوق بشر خواست فراتر از صدور بیانیهها عمل کنند. مطالبات مطرحشده از سوی ماچادو شامل آزادی فوری و بیقیدوشرط نرگس محمدی و همه بازداشتشدگان مراسم، ارائه نشانهای روشن از زنده بودن او، دسترسی بدون مانع به خانواده و وکلایش، و دریافت مراقبتهای پزشکی مستقل است. وی همچنین خواستار اعمال فشار دیپلماتیک هماهنگ و پیامدهای هدفمند علیه مسئولان زندان سیاسی و خشونت علیه زندگی مدنی مسالمتآمیز شد و بر لزوم حمایت پایدار از جامعه مدنی ایران، بهویژه زنان، تأکید کرد.
ماچادو هشدار داد که اقتدارگرایی زمانی دوام میآورد که سرکوب بهعنوان «امر داخلی» نادیده گرفته شود و زندان سیاسی به امری عادی بدل گردد. او افزود دیکتاتوریها از یکدیگر میآموزند و با تبادل روشها، فناوری و مصونیت همکاری میکنند و پاسخ جهان باید متحد، اصولمحور و پیگیر باشد.
او در پایان با ابراز همبستگی با نرگس محمدی، زنان ایران، زندانیان سیاسی و خانوادههایشان، و با اشاره به تجربه ونزوئلا از استبداد، گفت: «میتوانند یک انسان را بازداشت کنند، اما نمیتوانند حقیقت را بازداشت کنند.»
